Η τσάντα επιλέχθηκε και αγοράστηκε. Τα μολύβια και οι μαρκαδόροι αγοράστηκαν. Η πρώτη μέρα στο σχολείο πλησιάζει και τα παιδιά, αλλά και οι γονείς, ανυπομονούν να έρθει η στιγμή, ο καθένας όμως για διαφορετικούς λόγους. Όλοι, κάποια στιγμή στην ζωή μας, θα έχουμε δει την εικόνα ενός παιδιού, να κλαίει δυνατά και ασταμάτητα, όταν βρίσκεται στην είσοδο του σχολείου ή λίγο πριν μπει στην τάξη για μάθημα και αφήσει τους γονείς του στην έξω πλευρά της πόρτας. Μπορεί να ήμασταν και εμείς οι ίδιοι, αυτά τα παιδιά.. Για κάποια παιδιά, λοιπόν, είναι εύκολο να τους αφήσουν και να μπουν στην τάξη για μάθημα, όμως για κάποια άλλα, αυτό μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο.
Ονομάζεται ‘’Άγχος αποχωρισμού’’ και εκδηλώνεται με υπερβολικές αντιδράσεις του παιδιού (έντονο κλάμα, χειρονομίες και προσκόλληση στους γονείς) και είναι ένας τρόπος, συνήθως ο μοναδικός, ώστε να δείξει το παιδί, την δυσαρέσκειά του, απέναντι στο ορατό ενδεχόμενο του αποχωρισμού, έστω και για λίγα λεπτά. Σε μεγαλύτερο ποσοστό, συμβαίνει εξ αιτίας της προσκόλλησης στην μητέρα και στην ανάγκη του παιδιού να νιώθει την φροντίδα, την σωματική επαφή και κατ επέκταση την προστασία από τους γονείς.
Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο σχολείο, αλλά είναι πολύ πιθανό, να υπάρχει και σε άλλα περιβάλλοντα, όπως πριν από κάποια αθλητική δραστηριότητα, σε κάποιο παιδότοπο ή σε κάποιο χώρο θεραπειών, όπως πολλές φορές συναντάμε πολλοί επαγγελματίες ειδικής αγωγής. Όπως μπορούμε, λοιπόν, εύκολα να αντιληφθούμε, το άγχος αφορά περιβάλλοντα, πρόσωπα και διαφορετικές συνθήκες- διαφορετικές από αυτές που μοιάζουν με το προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού.
Ποιοι είναι οι προτεινόμενοι τρόποι αντιμετώπισης ?
Προετοιμάστε το παιδί!
Μιλήστε μαζί του για τους χώρους ή τα πρόσωπα που πρόκειται να συναντήσετε στο άμεσο μέλλον και εξηγήστε για ποιο λόγο θα γίνει η κάθε επίσκεψη και για πόσο χρόνο. Κάποιες εβδομάδες πριν, μπορεί να είναι ιδανικός χρόνος, αλλά αυτό εξαρτάται και από την προσωπικότητα του παιδιού σας.
Επισκεφτείτε τον χώρο!
Είναι πολύ σημαντικό, να επισκεφτείτε τον χώρο μαζί με το παιδί (σχολείο κλπ), εάν αυτό είναι δυνατόν φυσικά, αλλά ακόμα και αν δεν είναι, μπορείτε να κάνετε την διαδρομή προς τον χώρο ή το κτίριο. Εάν μιλάμε για νέα πρόσωπα, τότε θα πρέπει να γίνουν κάποιες συναντήσεις μαζί του, παρουσία των γονέων, ώστε να μπορέσουμε να δούμε και ένα δείγμα της διαχείρισης του συναισθήματος του παιδιού, απέναντί του. Όλα τα παραπάνω μπορούν να επαναληφθούν δυο ή τρεις φορές.
Παραμείνετε ήρεμοι!
Όταν έρθει η στιγμή του αποχωρισμού, παραμείνετε ήρεμοι, χαμογελαστοί, χαμηλώστε προς το ύψος του παιδιού και εξηγήστε του πως ο αποχωρισμός θα είναι για ένα μικρό χρονικό διάστημα και για όλα αυτά για τα οποία το προετοιμάσατε, με αγάπη και κατανόηση.
Τέλος,
Είναι πολύ σημαντικό, να μην αποχωρήσετε κρυφά ή απότομα από τον χώρο, διότι υπάρχει κίνδυνος να αυξηθεί δραματικά ο χρόνος απεμπλοκής από αυτή την κατάσταση και να εκδηλωθούν έντονα αρνητικά συναισθήματα στο παιδί.
Μαριος Φιλιππιδης
Εργοθεραπευτης