Μπορεί η πιπίλα , το μπιμπερό ή το πιπίλισμα του χεριού, να δημιουργήσουν πρόβλημα στην ομιλία του παιδιού;
Τόσο οι γονείς όσο και οι Λογοθεραπευτές εκφράζουν την ανησυχία τους ως προς τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει το μπιμπερό ή/και η πιπίλα, στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας των παιδιών. Πολλά παιδάκια χρησιμοποιούν την πιπίλα ή πιπιλάνε το δάχτυλό τους, για να χαλαρώσουν και να ηρεμήσουν. Κάποια άλλα το χρησιμοποιούν σαν μεταβατικό αντικείμενο, με σκοπό να διατηρηθούν σε ηρεμία κατά τη διάρκεια μιας νέας στρεσογόνας εμπειρίας.
Εάν το παιδάκι, όμως, αρχίζει να παρουσιάζει δυσκολία στην παραγωγή του λόγου ή της ομιλίας, η χρήση της πιπίλας ή του δαχτύλου δεν θα το βοηθήσει. Όταν τoπαιδί αρχίζει να λέει τις πρώτες του λεξούλες και κάνει χρήση της πιπίλας τότε περιορίζονται οι ευκαιρίες για να μιλήσει και η ομιλία του σαφώς θα ακούγεται αλλοιωμένη.
Όταν ένα παιδάκι ρουφά την πιπίλα ή πιπιλά το δάχτυλό του τότε «κλειδώνει» το στόμα του σε μια μη φυσιολογική θέση, κάνοντας έτσι πολύ δύσκολη τη φυσιολογική μυϊκή ανάπτυξη των χειλιών και της γλώσσας. Οι πιπίλες προκαλούν αλλαγές στη γλώσσα κάνοντας την πλαδαρή και εγκαθιδρύοντας λανθασμένη θέση, όταν βρίσκεται σε ανάπαυση ή σε λειτουργία. Είναι προτιμότερη η χρήση πιπίλας παρά το δάκτυλο αφού το δάκτυλο μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στις οδοντικές δομές. Όμως η παρατεταμένη χρήση της πιπίλας μπορεί όντως να καθυστερήσει τη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού και να προκαλέσει αρθρωτική διαταραχή.
Η χρήση της πιπίλας ενδέχεται να προκαλέσει οδοντικά προβλήματα, εφόσον η χρήση της πιπίλας συνεχίζεται μετά τα 2 έτη και άνω. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στη σύγκλιση των δοντιών και να εμποδίζεται η σωστή κίνηση της γλώσσας επηρεάζοντας αρνητικά την άρθρωση των φωνημάτων και αλλοιώνοντας τα χειλικά και φατνιακά φωνήματα (τ, δ, ν, ρ, λ, φ, β). Σε κάποιες περιπτώσεις, η χρήση της πιπίλας ή το πιπίλισμα του δαχτύλου μπορεί να οδηγήσει τη γλώσσα να σπρώχνει τους άνω και κάτω κοπτήρες. Επίσης προκαλεί χασμοδoντία στα μπροστινά δόντια. Αυτό ενδεχόμενα μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στην άρθρωση συριστικών φωνημάτων (σ, ζ, ψ και ξ) διότι δε συγκλίνουν καλά τα δόντια του παιδιού και η γλώσσα τείνει να γλιστράει προς τα έξω.
Συμπερασματικά λοιπόν, όσον αφορά τη χρήση της πιπίλας και του μπιμπερό, ή του πιπιλίσματος του δάκτυλου βρέθηκε πως η συχνότητα δηλαδή οι ώρες ανά ημέρα δεν επηρεάζει την ομαλή ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών σε αντίθεση με τη διάρκεια η οποία βρέθηκε να επηρεάζει την ανάπτυξη της ομιλίας τους.
Καλό είναι λοιπόν από νωρίς να αναγνωρίσουμε για πιολόγο ένα παιδί έχει ανάγκη την πιπίλα ή το δάχτυλο μέσα στο στόμα του και να διακόψουμε αυτή τη συνήθεια το συντομότερο δυνατό. Κάποιες συμβουλέςπου θα ήθελα να δώσω στους γονείς είναι ότι θα ήταν καλό να έχετε περιορισμένες πιπίλες γιατί έτσι θα είναι πιο εύκολο να διακοπεί η σχέση με την πιπίλα.Προετοιμάστε το παιδί για την διακοπή της πιπίλας και όταν διακόψει εντελώς την χρήση της πιπίλας επαινέστετο. Μπορείτε κατά την διάρκεια που προσπαθήστε να κόψετε την πιπίλα να διαβάζεται παραμύθια με το ανάλογο θέμα. Επίσης σταματήστε τη χρήση του μπιμπερό και διαλέξτε ένα ποτήρι που του αρέσει καιπέστε του ότι θα είναι το ποτήρι που θα πίνει το γάλα του. Θα μπορούσατε να πάτε στην αγορά και να αφήσετε το ίδιο να επιλέξει σε πιο ποτήρι θα ήθελε να πίνει το γάλα του. Αποφύγετε να χρησιμοποιείται την πιπίλα ωςμέσο ηρεμίας , όταν το παιδί κλαίει και όταν τo βάζετε για ύπνο και αντικαταστήστε την συνήθεια αυτή με κάποιο άλλο μέσο είτε αυτό είναι ένα αρκουδάκι είτεκάποιο άλλο αντικείμενο. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι και τους αρέσει να μιμούνται ρόλους, για αυτό υποδυθείτε και παίξτε ρόλους ότι το παιδί μεγαλώνοντας αποφάσισε να πετάξει μόνο του την πιπίλα του γιατί η πιπίλα θα του χαλούσε τα δόντια του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΛΟΓΟΠΑΘΟΛΟΓΟΣ